شناسایی کانون های بحرانی گردوغبار غرب استان تهران

فرسایش بادی و توفان های گردوغبار یکی از بلایای طبیعی است که مناطق خشک و بیابانی ایران مرکزی به صورت روزافزونی با آن مواجه می باشد. مدیریت نادرست در عرصه منابع طبیعی بر افزایش این پدیده تأثیر زیادی داشته است. شناخت مناطق برداشت رسوبات بادی از اصول اولیۀ کنترل و مبارزه با فرسایش بادی محسوب می شود . در این پژوهش جهت شناسایی کانون های بحرانی غرب استان تهران مطالعات براساس تفسیر داده های بادسنجی با استفاده از بررسی گلباد، گل توفان و گلماسه، نقشه هاي توپوگرافي، تصاوير ماهواره ای، نقشه زمين شناسی،GPS،GIS، بازديدها و پرسشنامه های محلی صورت گرفت. با بررسي‌هاي به‌عمل آمده مشخص شده که از 119546 هکتار از محدودۀ موردمطالعه 2155 هكتار داراي شدت زیاد (D1) (2/1 درصد)، 2415 هكتار داراي شدت متوسط (D2) (2 درصد) و 11479 هكتار داراي شدت كم (D3) (10 درصد) مي‌باشند. نقشه اولویت بندی کانون¬های بحران در منطقه را در حوزه نشان می¬دهد که طبق آنها بخش اعظم مساحت منطقه جزء کانون¬های بحران با شدت کم (10 درصد) است.

ملارد، گردوغبار، کانون های بحرانی