تحلیل سبکشناختی شعر ابراهیم افصح وکیلی با تکیه بر غزلیات و رباعیات

یکی از شیوه های بررسی آثار ادبی، بررسی سبک شناسانه آن است. سبک، روش خاص ادراک و بیان افکار با ا ستفاده از کلمات و انتخاب الفاظ و طرز تعبیر ا ست. در این روش به جنبه های درونی و بیرونی و نیز به بررسی وجوه سه گانه صوت، معنا و تصویر پرداخته میشود. ابراهیم افصح وکیلی، یکی از شاعران معاصر است. زبان به کار رفته در شعر وی، زبانی خاص و تا حد6ی متفاوت از زبان متون زمانه خویش است. در شعر وی از بین صورخیال، تشبیه بیشترین کاربرد و ا ضافه تشبیهی بیشترین بسامد را در میان تشبیهات وی دارد. کنایات جدید و امروزی بخش قا بل توجهی از ر باعیات افصح را به خود اختصاص داده است. موضوع عمدهشعر او، بیان عشق به محبوب است، ام6ا به واقع تقلیدی محض از شعر حافظ است. اگرچه اف صح در انتخاب قافیه نهایت دق6ت را به خرج داده ست ام6ا مواردی از اقوا و ایطای جلی و شایگان در قافیه ا شعار وی دیده می شود. پژوهش حاضر بر آن است که ضمن معر6فی این شاعر معاصر، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی سبک شناسی غزلیات و رباعیات وی بپردازد.

سبک، شعر، ابراهیم افصح وکیلی، غزل، رباعی