معرفت به تربیت، عامل سعادت

شناخت جهان بینی می دهد و جهان بینی ایدئولوژی و ایدئولوژی عمل می خواهد. درخت معرفت به انسان ایدئولوژی و جهان بینی و شناخت می دهد و تربیت ايجاد تغييرات منظم براي اعمال عمل و رفتار فرد است. تربیت هنری است در پرتو نشو و نماي انساني، به طور متناسب معرفت شناسی و هستی شناسی ياد مي دهد. عظمت روح انساني و نياز مبرم به هدايت، جهت سعادت مندی و زندگی هدفدار دردنیای موجود، در طول تاريخ بشرياست که بارها مورد بحث انديشمندان امر تعليم و تربيت قرار گرفته است. اندیشمندان و راهبران افکار نوگرا، که رهایی انسان را از گمراهی در پندار و گفتار و کردار خوب یاد کرده اند، اظهار می کنند، ايجاد فضيلت، سبب رشد و کمک به پیشرفت روح و روان با فضای سالم سازی توام می شود و وجود آدمی از بدو تولد تا فرجام عمر، همه براي در دست گرفتن اريكه قدرت زمان است که در تسلط خویشکاری کاری ضروري و غيرقابل انكار مي شود. از جهل رهاندن آدمی، تربیت دایمی را دربر دارد. هدف تعليم و تربيت، رفاه و خوشبختي مردمی است که در جامعه، برای سعادتمند و رفاه زندگي با هم همکاری دارند. نتیجه این که، براي تكامل در تربیت، نوعی معرفت شناسی و هستی شناسی و ايمان به هدف آفرینش لازم و حتمی است.

تربیت، انسان، سعادت