امروزه استفاده از روشهای جایگزین حل و فصل اختلافات(آی.دی. ار )به دلیل مزیتهایی که دراین روشها وجود دارد ,مورد استقبال روز افزون کشورهای در حال توسعه من جمله ایران قرار گرفته است .از آنجاییکه استفاده ازروشهای ترکیبی (آی . دی. ار )ارزانتر و سریعتر از محاکم قضایی میباشد,لیکن هنوز هم شاهد عدم استقبال از اینگونه روشهای جایگزین حل و فصل اختلافات (مذاکره ,میانجگری ,و غیره )خصوصادر بین مردم عادی و حتی بازرگانان و تجار میباشیم . همچنین از آنجایی که رجوع به این روش ها بصورت داوطلبانه است ,عدم فرهنگ سازی در تبیین جایگاه روشهای (آی .دی ار )و مزایای آنها ,موجب عدم استقبال طر فین اختلاف,چه در قراردادهای بازرگانی و تجاری و چه در بین مردم برای حل اختلافشان پیش از اقدام به طرح دعوی در محاکم قضایی شده است .اما نگارنده در این مقاله سعی نموده ابتدا به تبیین و تعریف روشهای (آی .دی. آر )بپردازد وسپس به تبیین عملکرد شیوه های جایگزین حل و فصل اختلافات مبادرت ورزد. همچنین از ماحصل پژوهش ,نیل به استفاده بیشتر روشهای (آی .دی. ار )چه در بین مردم وچه در بین تجار ,از بار پروندهای کیفری ,حقوقی ,خانواده و غیره در محاکم قضایی بکاهیم . همچنین روش انجام پژوهش حاضر از نظر نویسنده این مقاله توصیفی-تحلیلی میباشد.
کلید واژگان :
رویه قضایی,داوری , میانجگری ,شیوههای جایگزین حل وفصل اختلافات
