نقش مدیریت دانش در صنعت هوانوردی

با توجه به روند تحولات و تغییرات روزافزون سازمان های عمومی و خصوصی و میل به بهبود مستمر کیفیت و افزایش بهروه وری در آن سازمان ها و روند تاریخی شکل گیری و توسعه سازمان های دارای تکنولوژی بالا نظیر سازمان ها و شرکت های فعال در صنعت هوانوردی نشان می دهد که سازمان ها با ساختارهای سنتی برای همسویی با تغییرات پیرامونی، توان رقابتی و انعطاف پذیری نداشته و به ناکارآمدی در عرصه رقابت های اقتصادی محکوم شده اند. این سازمان ها دریافتند که خروج از این بحران مستلزم تجه ی ز به ابزارهایی جدید است. به عنوان ضرورت ایجابی پیشگیری از حذف شدن از گردونه ی رقابت و یا پیشگیری از دچار شدن به افول بازدهی اقتصادی، امروزه در عصر دانایی و دانش محوری، یکی از موثر ترین و حیاتی ترین بخش های هر سازمان، مدیریت دانش(یعنی چرخه ی مستمر خلق، کسب، نگهداری، نشر، بکارگیری و ارزیابی دانش) می باشد. در واقع سرمایه فکری و مدیریت دانش به موضوع های بسیار مهمی در عرصه فعالیت های راهبردی سازمان ها تبدیل شده است و برای استفاده صحیح از این منبع پرمایه موضوع مدیریت دانش در دستور کار سازمان های پیشرو قرار گرفته است. از سوی دیگر صنعت هوایی نیز صنعتی است که در بسیاری از تخصص های آن تجربه و مهارت حرف اول را می زند و حساسیت زیادی بر روی اعمال کارکنانش وجود دارد؛ به این خاطر که اولین اشتباه در این صنعت آخرین اشتباه است. صنایع هوایی برای بدست آوردن تجربه و دانش بعضا۰ هزینه های گزافی پرداخت می کنند، که این امر نوع دانش صنایع هوایی را نسبت به صنایع دیگر خاص تر می کند. این مهم با توجه به ماهیت کاملا تخصصی و پیچیده ی صنعت هوانوردی و روند بازنشستگی منابع فکری - انسانی و از دست دادن کوله بار تجربه های گرانبها و ارزشمند کارکنان دانشی پس از ترک سازمان، امری ضروری و حیاتی می نمایاند. از این رو در این مقاله به بررسی نقش مدیریت دانش در صنعت هوانوردی پرداخته شده است.

مدیریت دانش ، هوانوردی ، دانش ، فناوری ، یادگیری ، سازمان یادگیرنده