تجزیه و تحلیل شبکه های حسگر بیسیم زیرآب

امروزه استفاده از شبکه های حسگر بیسیم به صورت فزاینده ای در حال رشد است. شبکه های حسگر بی سیم شامل تعداد زیادی نود حسگر می باشند که در یک محیط پراکنده شده اند. این نوع از شبکه، وسیله مناسبی برای جمع آوری و ارسال اطلاعات محیطی و یا اطلاع رسانی وقوع یک رخداد ، به یک نود مرکزی می باشد. این شبکه ها دارای ویژگی ها و خصوصیات و محدودیتهای مربوط به خود می باشند که موجب متمایز شدن شبکه های حسگر از سایر شبکه ها شده است. در سال های اخیر برای هوشمند کردن و به دست آوردن اطلاعات دقیق از دریا ها و اقیانوس ها استفاده از شبکه های حسگر بی سیم زیرآبی مورد توجه قرار گرفته است. شبکه های حسگر زیر آبی کاربردهای زیادی دارند که از آن جمله می توان به مواردی همچون جمع آوری داده های اقیانوس شناسی، کنترل آلودگی، تحقیقات ساحلی، جلوگیری از بلایا و آسیب های طبیعی، کمک به دریانوردی، کاربردهای نظامی،اکتشاف منابع طبیعی زیر دریایی و ... اشاره نمود. شبکه های حسگر بی سیم زیر آبی به خاطر شرایط ویژه ی محیط های زیر آبی اهمیت خاصی دارند. تجهیزات زیر آبی که به حسگرهایی مجهز شده اند قادر خواهند بود تا اطلاعات علمی مورد نیاز خود را از زیر آب جمع آوری کنند. به منظور اینکه این اهداف محقق شود لازم است تا امکان مخابره بین تجهیزات زیر آبی فراهم گردد. مشابه WSN گره های حسگر زیر آبی باید قابلیت خود شکل دهی داشته باشند یعنی بتوانند اطلاعات حرکت موقعیت و پیکربندی را بین یکدیگر مبادله کنند و همچنین بتوانند داده های جمع آوری شده را از طریق یکدیگر به یک ایستگاه ساحلی برسانند.

شبکه حسگر، بیسیم، شبکه زیر آب،پروتکل