مروری بر هوشمندسازی شهرها: مطالعه موردی تحلیل وضعیت حقوقی و اجرایی تهران هوشمند

هیچ تعریف پذیرفته شده جهانی از شهر هوشمند وجود ندارد. شهر هوشمند برای آدم¬های مختلف، معانی متفاوتی دارد. بنابراین، مفهوم شهر هوشمند بسته به سطح توسعه، تمایل به تغییر و اصلاح، منابع و آرزوهای ساکنان شهر، از شهری به شهر دیگر و کشوری به کشور دیگر متفاوت است. شهرهای هوشمند داده ها و فناوری دیجیتال را برای تصمیم گیری بهتر و بهبود کیفیت زندگی به کار می گیرند. شهر هوشمند مکانی است که در آن شبکه‌ها و خدمات سنتی با استفاده از راه‌حل‌های دیجیتال به نفع ساکنان و مشاغل آن کارآمدتر می‌شوند. سه لایه با هم کار می کنند تا شهر هوشمند را ایجاد کنند. اول، پایه فناوری است که شامل حجم مهمی از تلفن های هوشمند و حسگرهایی است که توسط شبکه های ارتباطی پرسرعت متصل شده اند. لایه دوم شامل برنامه های خاص است، تبدیل داده‌های خام به ابزارهای مناسب نیاز دارد و اینجاست که ارائه ‌دهندگان فناوری و توسعه‌ دهندگان اپلیکیشن¬ها وارد عمل می‌شوند. لایه سوم استفاده توسط شهرها، شرکت‌ها و مردم است. بسیاری از برنامه ها تنها در صورتی موفق می شوند که به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرند و بتوانند رفتار خود را تغییر دهند. آن¬ها مردم را به استفاده از حمل و نقل در ساعات غیرفعال، تغییر مسیر، استفاده کمتر از انرژی و آب و انجام این کار در ساعات مختلف روز و کاهش فشارها بر سیستم مراقبت های بهداشتی از طریق خودمراقبتی پیشگیرانه تشویق می کنند. در این مقاله سعی بر آن است که ویژگی های شهرهای هوشمند به همراه نمونه هایی از شهرهای هوشمند جهان معرفی شوند.

شهر هوشمند، توسعه پایدار شهری، تهران هوشمند، مدیریت شهری، اینترنت اشیاء