سیاست‌گذاری توسعه پایدار حمل‌ونقل همگانی مبتنی بر خودرو‌های اشتراکی

ازآنجایی‌که اشتراک خودرو در بسیاری از شهرها در حال ترویج می‌باشد، مطالعه عوامل و سیاست‌های مرتبط با تقاضای سطح ایستگاه تحت سیستم‌های اشتراک خودرو چند حالته به توسعه بهتر برنامه‌های اشتراک خودرو کمک می‌کند. بنابراین هدف اصلی این پژوهش سیاست‌گذاری توسعه پایدار حمل‌ونقل همگانی مبتنی بر خودرو‌های اشتراکی می‌باشد تا با بومی‌سازی شرایط و تسهیلات خودروهای اشتراکی در جهت توسعه پایدار حمل‌ونقل همگانی اقدام گردد. روش پژوهش حاضر از نظر ماهیت کمی و کیفی و از نظر هدف کاربردی می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات به‌صورت مشاهده، مطالعه کتابخانه‌ای، مطالعه اسناد و مدارک و مصاحبه با متخصصین این حوزه می‌باشد. پتانسیل‌های مثبت و منفی این رویکرد از طریق مصاحبه با 30 نفر از متخصصین امر استخراج گردیده است. جهت تجزیه‌وتحلیل داده از روش SWOT و مدل QSPM استفاده‌شده است. نتایج این پژوهش نشانگر این است که در جهت تحقق ایده خودروهای اشتراکی باید ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی کاربران این ایده در نظر گرفته شود و همچنین در جهت بومی‌سازی این ایده راهبردهایی ارائه گردید و در نهایت در سه حوزه سیاست‌گذاری که شامل ذهنیت‌گرا، عینیت‌گرا و هدفمند می‌باشد سیاست‌های پیشنهادی پژوهش ارائه گردیده است.

توسعه پایدار، حمل‌و‌نقل عمومی، خودرو‌های اشتراکی، TOD.