بررسي رابطه بين خودشكوفايي و بروز رفتارهاي پرخطر در دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان

مقدمه وهدف: اي ن تحقيق ب ا هدف بررسي رابطه بين خودشكوفايي و بروز رفتارهاي پرخطر در بين دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان انجام گرفت. مواد وروش ها: روش انجام تحقيق توصيفي- همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان 92 مي باشد. روش نمونه گيري به صورت تصادفي و با استفاده از - دانشگاه سيستان و بلوچستان در سال تحصيلي 91 جدول مورگان تعداد 380 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش پرسشنامه مي باشد كه براي سنجش خودشكوفايي از "مقياس خود –شكوفايي" اقتباس شده از اسماعيل خاني و همكاران ( 1380 ) و يراي ترجمه محمدي و همكاران ( 1386 ) استفاده شد. (YRBSS) سنجش رفتارهاي پرخطر از فرم فارسي پرسشنامه 0 برآورد گرديد. براي تحليل / 0 و 85 / روايي اين پرسشنامهها از نوع محتوايي و پايايي كلي پرسشنامهها به ترتيب 81 مستقل و تجزيه و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. t ، فرضيات تحقيق از آزمون ضريب همبستگي پيرسون يافته ها:بطور كلي يافته هاي اين پژوهش حاكي از اين بود كه بين خودشكوفايي و رفتارهاي پرخطر ارتباط معناداري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج مبني بر اين بودكه خودشكوفايي و رفتارهاي پرخطر برحسب جنسيت دانشجويان تفاوت معناداري وجود دارد، اين در حالي است كه بين سن، وضعيت تأهل، مقطع تحصيلي و گروه هاي مختلف تحصيلي در نمرات خوشكوفايي و رفتارهاي پرخطر تفاوت معناداري وجود ندارد.

خود شكوفايي، رفتارهاي پرخطر، دانشجويان