مقایسه اثر LPS و Poly-I-C به دو صورت ترکیبی و مجزا بر تحریک سلولهای مزانشیمی در ترمیم زخم سوختگی درجه 3 در موش

مقدمه: کاربرد سلول های بنیادی مزاننشیمی در مطالعات بازسازی بافتی مشخص شده است. تحریک این سلول ها توسط آگونیست های رسپتورهای سطحی سلول های مزانشیمی یا (TLR) receptor like Toll ، پتانسیل درمانی این سلول ها را در ترمیم آسیب های بافتی احتمالاً بواسطه ی افزایش ترشح فاکتورهای پیش التهابی و ضد التهابی افزایش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سلول های بنیادیمزانشیمی تحریک شده با آگونیست های (LPS)4TLR و )c-I-Poly (3TLR به دوصورت ترکیبی و مجزا بر تسریع ترمیم آسیب سوختگی در موش می باشد. روش اجرا : متعاقب کشت سلول های بنیادی مزانشیمال، پس از پاساژ سوم، سلول ها در سه گروه مجزا بترتیب توسط ترکیب LPS و -Polyc-I ، فقط LPS و فقط C-I-Poly بمدت یک ساعت مجاورسازی شده و یک ساعت پس از القاء سوختگی در موش های سوری نر) 27 موش نر سالم در سه گروه مجزا ( بترتیب و بصورت زیر جلدی در ناحیه آسیب دیده تزریق شدند. مقاطع بافتی در روزهای 7 ، 14 و 21 پس از القاء سوختگی تهیه شد و متعاقب با رنگامیزی هماتوکسیلین ائوزین و ماسون تری کروم از لحاظ تغییرات هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها : نتیایج حاصل از اندازه گیری ضخامت بافت جوانه ای، تعداد عروق، فیبروبلاست و میزان بافت کلاژن در نقطه ی آسیب دیده گویای اثر مثبت سلول های تحریک شده با آگونیست های مجزای LPS و c-I-Poly نسبت به سلول های تحریک شده با ترکیب هر دو آگونیست بود. نتیجه گیری: تحریک همزمان سلول های مزانشیمی به سمت دو فنوتیپ پیش التهابی)توسط LPS ( و ضد التهابی)توسط c-I-Poly )پتانسیل درمانی این سلول ها را در مقایسه با تحریک مجزای سلول ها و کسب یک فنوتیپ خاص کاهش می دهد. بنابراین استفاده ی مجزا از آگونیست ها برای تحریک سلول های مزانشیمی در جهت تسریع بهبود آسیب سوختگی پیشنهاد می شود.

سوختگی، ترمیم، سلول های مزانشیمی تحریک شده، TLR ، LPS ، c-I-Poly