حكمراني مطلوب مفهومي است كه اخيراً در علوم سياسي، مديريت دولتي، و در مديريت توسعه وارد شده است، و با مفاهيم و عبارت هايي چون دموكراسي، جامعه مدني، مشاركت عمومي، حقوق انساني و توسعه اجتماعي و پايدار معني مي¬شود. در برنامه توسعه ملل متحد حكمراني مطلوب شامل مكانيزم ها، فرآيندها و نهادهايي است كه به واسطه آن شهروندان، گروه ها و نهادهاي مدني منافع خود را محق ق و تعهدات خودرا برآورده مي سازند. بانك جهاني نيز شاخص هايي چون حق اظهارنظرو پاسخگويي، ثبات سياسي و فقدا ن آشوب، اثربخشي دولت ، كيفيت مقررات، حاكميت قانون، كنترل فساد و انتخابات آزاد و منصفانه را براي سنجش حكمراني مطلوب در كشورها استفاده كرده است. بهبود حكمراني، مستلزم وجود يك نظام بازبيني و ترازسازي در جامعه(امروزی) است كه اعمال خودسرانه و مزاحمت هاي اداري سياستمداران و كاركنان دولت را محدود كند، مشاركت و جايگاه صداي مردم (حق اظهار نظر) را ارتقا دهد، انگيزه هاي نخبگان را براي تصرف دولت كاهش دهد و حاكميت قانون را تقويت كند. با توجه به اینکه يك مبناي اساسي براي ويژگي‌هاي حكمراني مطلوب، شاخص‌هاي هشتگانه‌اي است كه توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) و بانك جهاني مطرح شده‌اند. ما در این بررسی با الگوگیری از سیره عملی حضرت امیر علیه السلام این شاخص¬ها را مورد بررسی قرار می¬دهیم.
کلید واژگان :حکمرانی، حکمرانی مطلوب ،شاخص¬های(UNDP)،نهج البلاغه
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک