بررسی ارتباط بین اختلالات اسکلتی عضلانی و بارکاری در کارگران صنعت کاشی و سرامیک نیشابور

مقدمه و هدف: بارکاری میزان ظرفیت مورد نیاز افراد جهت دستیابی به سطح کارایی مناسب برای انجام یک وظیفه میباشد. وجود عواملی همچون نوع کار، تکرار کار، شدت و مدت زمان و عوامل روحی- روانی باعث تشدید بارکاری و بهطور همزمان افزایش اختلالات اسکلتی- عضلانی میگردد. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ناراحتیهای اسکلتی- عضلانی و بارکاری در کارکنان صنعت کاشی میباشد. روش کار: این پژوهش توصیفی- تحلیلی بهصورت سرشماری در ارتباط با 65کارگر صنعت کاشی در شهر نیشابور انجام گرفت. به منظور ارزیابی بارکاری از شاخص( NASA-TLX )NASA Task Load Indexاستفاده شد و بررسی وضعیت ناراحتی اسکلتی- عضلانی از طریق پرسشنامه Nordicصورت گرفت. علاوهبراین، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرمافزار SPSS 20با کاربرد آمارههای توصیفی و آزمونهای ،Pearson Spearmanو Independent-samples T Testبرای بررسی همبستگی بین متغیرها انجام شد. یافتهها: نتایج بهدستآمده حاصل از ارزیابی بارکاری با استفاده از شاخص NASA-TLXنشان داد که کارگران به ترتیب در ابعاد عملکرد و کارایی، احساس دلسردی و ناکامی و بار فیزیکی با نمرات ،87±18/02 76±26/67و 75±23/43از سطح نمرات بالایی برخوردار هستند و کمترین نمره از آن میزان تلاش و کوشش با نمره 51±30/6میباشد. همچنین بر مبنای نتایج بیشترین شیوع علائم طی 12ماه گذشته مربوط به قسمت تحتانی پشت با 63درصد بوده است. بین بارکاری و ناراحتیهای اسکلتی- عضلانی در قسمت تحتانی پشت ( )P<0/001با شانه، فوقانی پشت، مچ، زانو و ران ( )P<0/05نیز رابطه معناداری وجود دارد. نتیجهگیري: مطابق با بررسیهای انجامشده دریافت میشود که میزان بارکاری و ناراحتی اسکلتی- عضلانی در بین کارگران بالا میباشد و بهنظر میرسد که مقیاسهای بارکاری بهعنوان یکی از عوامل مرتبط با اختلالات اسکلتی میاست که نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه وجود دارد

اختلالات اسکلتی- عضلانی، بارکاری، پرسشنامه نوردیک، NASA-TLX