کشاورزی پایدار و امنیت غذایی

امنیت غذایی یکی از مهمترین مؤلفه های امنیت انسانی است. در ده ههای اخیر، رو شهای ناپایدار کشاورزی که صرفاً برای افزایش تولید گسترش یافت هاند، نه تنها جایگاه انسان در قالب نگاهبان طبیعت را زیر سوال برد هاند، بلکه عدم پایداری در تولید، امنیت غذایی انسان را نیز به مخاطره انداخته است. در چند دهه اخیر با توجه به ناپایداری سامان ههای رایج کشاورزی, انسان در مواجهه با طبیعت، جنب ههای اخلاقی را زیر پا گذاشته و نسبت به آن بی توجه بوده است. کشاورزی پایدار رسالت خویش را زمانی به فرجام می رساند که ضمن تأمین امنیت غذایی، جنب ههای اخلاقی تولید نیز رعایت گردد. در حالی که کشاورزی رایج قائل به تفکری انسان محور بوده و هیچ موجودی را به غیر از انسان واجد جایگاه اخلاقی نم یشمارد. کشاورزی طبیعی که از شاخ ههای کشاورزی پایدار و برگرفته از نگرشی غیرانسان محور است، جایگاه اخلاقی را به سایر موجودات زنده یا چرخه حیات به عنوان یک کلیت تعمیم م یدهد. کشاورزی طبیعی امنیت غذایی بشر را در گرو امنیت و حفظ تمامیت طبیعت م یپندارد و حفظ تمامیت طبیعت را منوط به حفظ جایگاه اخلاقی آن م یداند. جنب ههای اخلاق زیستی در کشاورزی پایدار ن هتنها با تولید منافات ندارد، بلکه از پیش شر طهای نیل به امنیت غذایی است.

کشاورزی پایدار، امنیت غذایی، اقتصاد