امروزه مفهوم توسعه پايدار به عنوان يكي از مهمترين دغدغههاي جامعه، مطرح بوده و از اين رو پرداختن جدي به اين بحث، هم از جهت آموزش و هم توسعه بسيار جدي ميباشد. در چشمانداز پايداري، مهمترين سرمايه كشورها، سرمايههاي انساني هستند. بنابراين داناسازي و بالطبع تواناسازي انسانها از اعم رسالتهاست. در اين راستا آموزش، اثربخشترين ساز و كار جامعه براي مقابله با توسعه پايدار است. اين پژوهش با هدف بررسي راهبردهاي توسعه پايدار در آموزش و پرورش و به روش توصيفي – تحليلي انجام گرفته است. يافتهها حاكي از آن است پايداري، الگويي براي تفكر در مورد آينده است كه در آن، ملاحظات زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي، به منظور ارتقاي كيفيت محيط زندگي، در وضعيتي متعادل با يكديگر به سر ميبرند. توسعه پايدار هدفي مطلوب براي هر كشور و شهروندان آن است كه علاوه بر جنبه اقتصادي ساير جنبههاي زندگي انسانها را نيز در بر ميگيرد. از همين روست كه برنامههاي توسعه علاوه بر بهبود وضع درآمدها و توليد، تغييرات بنيادي در ساختهاي نهادي، سياسي، اجتماعي، اداري و آموزشي را نيز در ليست اهداف خود دارند. در اين راستا مدارس پايدار، دانشآموزان را توانمند ميسازد تا زندگي پايداري داشته باشند و به آنها مهارتها و رفتارهايي ميآموزد كه آنها براي اينكه بخشي از راهحل چالشهايي نظير تغيير اقليم باشند، به آن نياز دارند. توسعه پايدار، آموزش و پرورش، مدرسه پايدار.
کلید واژگان :توسعه پايدار، آموزش و پرورش، مدرسه پايدار.
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک