تاکنون مدلهاي آسایش حرارتی زیادي براي پیش بینی پاسخ حرارتی بدن به تغییر در شرایط فردي و محیطی ارائه شده است که در این میان مدل گایج به دلیل تخمین پاسخهاي فیزیولوژیکی و احساس حرارتی افراد در شرایط گذرا به یکی از پرکاربردترین مدلهاي آسایش حرارتی تبدیل شده است. این مدل اگرچه از سازوکارهاي گذرا براي تعیین دماي مرکز بدن و دماي سطح پوست استفاده میکند، اما در ساختار آن از فرضیات ساده کننده اي نظیر پایا بودن انتقال حرارت و رطوبت در لباس و نادیده انگاشتن اینرسی حرارتی و جرمی در لباس استفاده شده است. به نظر میرسد که این فرضیات ساده کننده تا حدودي با ساختار گذراي مدل گایج که مهمترین حسن آن نیز محسوب میشود، در تضاد است. این پژوهش با بررسی سازوکارهاي مختلف براي انتقال انرژي و رطوبت در لباس (انتقال انرژي پایا- انتقال جرم پایا، انتقال انرژي گذرا- انتقال جرم پایا و انتقال انرژي گذرا- انتقال جرم شبه گذرا) تلاش میکند میزان انحراف پاسخ حرارتی پیش بینی شده توسط این مدل سازي ها را از مقادیر برآمده از کارهاي تجربی بررسی نماید. نتایج بدست آمده حاکی از بهبود مدل سازي با در نظر گرفتن اثرات گذراي انتقال انرژي و شبه گذراي جرم در لباس است.
کلید واژگان :آسایش حرارتی، انتقال حرارت و رطوبت، لباس
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک