سبک هر شاعر نمودار گزینش و ترکیب او از امکانات متعدد زبانی است. یکی از این امکانات زبانی آرایۀ «تکرار» است که در صورت استفاده¬ صحیح می¬تواند به برجستگی زبان کمک کند و نقش¬های متفاوتی در یک اثر ایفا نماید. این مقاله بر آن است تا با نگاهی آماری به شعر سه تن از برجسته¬ترین شاعران معاصر (شاملو، فروغ و سپهری)، اثبات نماید «تکرار» پربسامدترین آرایۀ¬ لفظی در شعر معاصر است که به عنوان یکی از ویژگی¬ها و امتیازات سبکی شعر این دوره درآمده است. بنابراین سوال اصلی پژوهش این است که: کدام صنعت بدیعی برجستگی بیشتری در سبک شعر معاصر دارد؟ برای رسیدن به پاسخ، اشعار این سه شاعر بصورت آماری مورد بررسی دقیق قرار گرفتند و مشخص گردید تکرار به عنوان یکی از اجزای سازندۀ موسیقی درونی، تاثیر بسزایی در غنی-سازی موسیقی شعر معاصر داشته است. تکرار هم در شعر شاملو و هم در شعر فروغ و سهراب، از بسامد بالاتری نسبت به آرایه¬های دیگر برخوردار است و به عنوان یک شاخصه سبکی، علاوه بر نقش موسیقایی، کارکردهای متفاوت دیگری نیز بر دوش می¬کشد.
کلید واژگان :شعر معاصر، شاملو، فروغ، سپهری، تکرار
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک