برنامه‌ریزان به جهت استفاده درست زمین اغلب به تصمیم‌گیری‌هایی نیازمند می‌باشند که در یک دوره کوتاه از زمان بتوانند محیط را به سمت توسعه پایدار سوق داده و موجب رقابت اقتصادی گردد. در این راستا مجموعه‌ای از نقشه‌های تناسب استفاده از زمین بسیار مناسب خواهد بود. در حالت مطلوب، این نقشه باید با معیارهای پیچیده ترکیب و نهایتاً یکپارچه‌سازی گردند. در این پژوهش با استفاده از دستورالعمل‌های ارزیابی تناسب اراضی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به ارزیابی کیفی تناسب اراضی حوزه آبخیز شیردارکلا برای تناسب فعلی و آینده محصول گندم دیم اقدام شده است. نتایج نشان داد که در حوزه آبخیز شیردارکلا اقلیم، رژیم رطوبتی خاک و گروه هیدرولوژی خاک مهم‌ترین معیارها به جهت تناسب اراضی بوده و عوامل محدودیت مهم رخنمون سنگی، شیب، پستی و بلندی زیاد و فرسایش آبی بوده است. با توجه اطلاعات به‌دست‌آمده تناسب اراضی فعلی، 12درصد از اراضی منطقه برای کشت دیم مناسب (S1)، 15 درصد تناسب متوسط (S2) و 73 برای کشت دیم نامناسب (N2) است. برای تناسب شرایط آتی 19 درصد از اراضی منطقه برای کشت دیم مناسب (S1)، 8 درصد تناسب متوسط (S2) و 73 برای کشت دیم نامناسب (N2) تشخیص داده شد. كليه اراضی كوهستاني دارای قابلیت چرا، تپه‌ها از نظر محدوديت‌هاي موجود مانند کوهستانی و داراي قابليت استفاده مرتع می‌باشد و كليه اراضي تراس‌های فوقاني داراي اولويت استفاده با قابلیت زراعت ديم وآبي به شرط تأمین آب می‌باشد.
کلید واژگان :تناسب اراضی، GIS، گندم دیم، شیردارکلا
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک