تحقيق و توسعه و پيشرفت فناوري، باعث افزايش بهره وري، تقويت و جابجايي عوامل توليد و ايجاد تنوع بيشتر در توليدات مي گردد. سوال مهم اين است كه چرا برخي از كشورها مي توانند درصد بالاتري از توليد ناخالص داخلي خود را به انجام تحقيق و توسعه اختصاص دهند؟ حكمراني خوب با فراهم كردن چارچوب نهادي مطلوب، موجب افزايش سرمايه گذاري براي تحقيق و توسعه نسبت به توليد ناخالص ملي مي گردد. هدف اصلي اين مقاله، بررسي اثر حكمراني بر شدت تحقيق و توسعه با استفاده از داده هاي آماري كشورهاي منتخب توسعه يافته و در حال توسعه طي دوره زماني 1996 تا 2011 است. روابط موجود بين متغيرها با استفاده از گشتاور هاي تعميم يافته (GMM) تخمين زده شده است. همچنين متغيرهاي نسبت خالص جريان ورودي سرمايه گذاري مستقيم خارجي به توليد ناخالص داخلي، شاخص سرمايه انساني، نسبت ارزش افزوده بخش صنعت به توليد ناخالص داخلي، نسبت واردات كالا و خدمات به توليد ناخالص داخلي و فراواني منابع طبيعي به عنوان متغيرهاي كنترل در نظر گرفته شده اند. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد حكمراني خوب، اثر مثبت و معناداري بر شدت تحقيق و توسعه كشورهاي مورد مطالعه دارد. ضرايب تخميني متغير خالص جريان ورودي سرمايه گذاري مستقيم خارجي و سرمايه انساني براي هر دو دسته از كشورها مثبت و معني دار بوده است. اما ضريب تخميني متغير نسبت ارزش افزوده بخش صنعت به توليد ناخالص داخلي براي كشورهاي توسعه يافته مثبت و معني دار، ولي براي كشورهاي در حال توسعه منفي و معني دار بوده است. همچنين ضريب نسبت واردات كالا و خدمات، براي هر دو دسته كشورهاي منتخب منفي و غيرمعني دار و ضريب شاخص فراواني منابع، براي كشورهاي توسعه يافته منتخب مثبت و معنادار اما براي كشورهاي در حال توسعه، منفي و غيرمعني دار بوده است.
کلید واژگان :تحقيق و توسعه، حكمراني، كشورهاي توسعه يافته، كشورهاي در حال توسعه، روش پنل پويا
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک