یکی از رایج¬ترین نوع ازدواج¬ها در شاهنامه، پیوند مردان ایرانی با زنان نیرانی است که به ویژه در بخش پهلوانی شاهنامه از بسامد چشمگیری برخوردار است. در شاهنامه، پادشاهان و یلان برجسته¬ی ایرانی با زنانی غیرایرانی و عموماً تورانی ازدواج می¬کنند که از این ازدواج¬ها با عنوان برون¬همسری یا ازدواج برون قبیله¬ای یاد می¬شود. در نمادشناسی باستانیِ شاهنامه، ایران سرزمین مقدّس و اهورایی و توران، سرزمین آلودگی¬ها و نیروهای اهریمنی است. از سوی دیگر، در باورشناسی باستانی، زنان کانون¬های آمیختگی و وابستگی به زمین هستند و در مقابل مردان، موجوداتی اهورایی، آسمانی و فارغ از آلودگی¬های زمینی به شمار می¬آیند. اسطوره¬های کهن ایران، بنابر سابقه¬ی طولانی تسلّط فرهنگ پدرسالاری، دارای ژرف¬ساختی مردکانون است. از این رو، این اساطیر، در روند دگرگونی به حماسه¬ی ملّی، مفاهیم و برداشت¬های زن¬ستیزانه را نیز، بر حماسه بارکرده¬اند. در این پژوهش علاوه بر بررسی ژرف¬ساخت اسطوره¬¬ای این پیوندها، مؤلّفه¬های پدرسالاری آن بازکاوی شده است.
کلید واژگان :شاهنامه، برون همسری، اسطوره ی آفرینش، پدرسالاری.
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک