ضرورت شناخت و تحلیل علل نابرابری¬ها و شکاف¬های منطقه¬ای، برنامه¬ریزان را بر آن داشته که تكنیك¬ها و روش¬هایی را ابداع کنند تا از طریق تعیین درجه¬ توسعه¬یافتگی مناطق بتوانند به تفاوت¬های منطقه¬ایی دست یابند. از همین رو در دهه-های اخیر، برای تصمیم¬گیری¬های پیچیده توسعه در سطح مناطق، توجه محققین به مدلهای تصمیم¬گیری چند معیاره معطوف گردیده است¬. بر همین اساس بررسی حاضر نیز بعنوان یک پژوهش بنیادی با بهره¬جویی از روش¬های تصمیم¬گیری چندشاخصه و با هدف تبیین وضعیت توسعه در مناطق روستایی شهرستان دشتستان به انجام رسیده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه¬ایی و ابزار جمع¬آوری با توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر داده¬های آمارنامه سال 1390 استان بوشهر بوده است که طی آن 40 شاخص در ابعاد مختلف استخراج و با استفاده از تکنیک ویکور فازی، سطح¬بندی میزان توسعه¬یافتگی دهستان¬های شهرستان دشتستان به انجام رسید. یافته¬های پژوهش ضمن ترسیم سیمایی نامتعادل از توسعه مناطق روستایی، حکایت از وجود یک شکاف منطقه¬ای عمیق در شهرستان دشتستان دارد. به طوری که روند توزیع و دسترسی به منابع در 12 دهستان شهرستان دشتی حاکی از آن است دهستان¬های زیارت با ضریب 06/0 دارای بیشترین میزان توسعه و دهستان¬های اسماعیل¬خانی با ضریب 1، وحدتیه با ضریب 968/0، ارم با ضریب 897/0، پشتکوه با ضریب 811/0، دهرود با ضریب 782/0 و زیارت با ضریب 702/0 در رده مناطق روستایی محروم قرار گرفته¬اند. نتایج نشان می¬دهد توسعه متوازن مناطق روستایی شهرستان دشتستان مستلزم بازنگری در تخصیص منابع و توزیع برابر فرصت¬ها با رویکرد برنامه¬ریزی فضایی در مناطق محروم می¬باشد.
کلید واژگان :تحلیل فضایی، توسعه، مناطق روستایی، ویکور فازی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک