بخش كشاورزي براي تامين امنيت غذايي جامعه و ايفاي نقش موثر در تقويت استقلال ملي، نيازمند گذر سريع از مرحله توليد معيشتي و سنتي به مرحله توليد پيشرفته و تجاري است. مكانيزاسيون رويكردي است كه دستيابي بخش كشاورزي به مرحله توليد تجاري را ممكن مي سازد و از اركان كشاورزي مدرن به شمار مي آيد. بدون مكانيزاسيون، چشم انداز روشني از كشاورزي پويا و پايدار كه بتواند نيازهاي غذايي را معقولانه برطرف سازد، متصور نيست. توسعه مكانيزاسيون در جوامع كشاورزي و به ويژه در نواحي روستايي كشور با مشكلاتي همراه بوده است كه شناخت عوامل موثر بر آن مي تواند به برنامه ريزي براي رفع آنها كمك كند. از اين رو در تحقيق حاضر به بررسي علل توسعه نيافتگي مكانيزاسيون در نواحي روستايي دهستان غني بيگلو در شهرستان زنجان پرداخته شده است. نوع تحقيق كاربردي است و به صورت توصيفي- تحليلي، به روش پيمايشي انجام شده است. گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) صورت گرفته است. جامعه آماري، 2330 بهره بردار كشاورز روستاهاي دهستان غني بيگلوي شهرستان زنجان است كه طبق فرمول كوكران تعداد نمونه لازم براي تكميل پرسشنامه، 300 كشاورز تعيين گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات با آزمون تحليل عاملي و همبستگي پيرسون انجام گرفته است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهند كه شيوه توليد، درآمد و اشتغال از مهم ترين علل توسعه نيافتگي مكانيزاسيون در منطقه مطالعه شده است.
کلید واژگان :تحليل عاملي؛ دهستان غني بيگلو؛ شهرستان زنجان؛ كشاورزي؛ مكانيزاسيون كشاورزي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک