مقدمه: تامين امنيت غذايي آحاد جامعه روستايي يکي از اهداف اساسي در برنامه هاي توسعه روستايي محسوب مي شود. در همين راستا گسترش درآمدهاي غير کشاورزي در اين نواحي مي تواند منابع درآمدي بيشتري را در اختيار خانوارها جهت دسترسي و مصرف مواد غذايي قرار دهد. در تحقيق حاضر به بررسي اثرات درآمدهاي غير کشاورزي در امنيت غذايي خانوارهاي روستايي پرداخته شده است. مواد و روش ها: بر اساس هدف پژوهش حاضر از نوع کاربردي و از نظر ماهيت و روش به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر خانوارهاي روستاهاي شهرستان زنجان است. شهرستان زنجان در سال 1390، داراي 97225 نفر جمعيت روستانشين، 26429 خانوار، 13 دهستان و 248 روستاي داراي سکنه است. 54 روستا با استفاده از فرمول اصلاح شده کوکران به عنوان روستاهاي نمونه انتخاب شدند. روش گردآوري اطلاعات به صورت کتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه)، جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون جان کهير و تي دوگروهي) و براي محاسبه ميزان امنيت غذايي از روش مقياس ناامني غذايي استفاده شده است. يافته ها: نتايج مربوط به ميزان درآمد غير کشاورزي خانوارهاي روستاهاي مورد مطالعه نشان مي دهد، 64 درصد خانوارهاي روستايي داراي درآمدهاي غير کشاورزي مي باشند. همچنين طبقه بندي وضعيت امنيت غذايي خانوارهاي روستايي نشان مي دهد، 31.73 درصد خانوارها داراي امنيت غذايي، 43.1 درصد داراي ناامني غذايي بدون گرسنگي، 15.52 درصد داراي ناامني غذايي با گرسنگي متوسط و 9.65 درصد خانوارها نيز داراي ناامني غذايي با گرسنگي شديد مي باشند. نتيجه گيري: با افزايش درآمدهاي غير کشاورزي امنيت غذايي خانوارهاي روستايي بهبود مي يابد.
کلید واژگان :اقتصاد روستايي، توسعه روستايي، تنوع اقتصادي، ناامني غذايي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک