پیامبر گرامی اسلام، سرور جهانیان، چراغ هدایت و راهنمای بشر بوده است. مدح و ستایش ایشان از موضوعاتی است که پس از ظهور اسلام بسیاری از شاعران از زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف به آن پرداخته‌اند. این موضوع در میان شاعران عرب زبان و نیز شاعران کُردزبان از اهتمام ویژه‌ای برخوردار است و آثار ارزشمندی از آنان در این‌باره برجای مانده است. عبدالرحیم برعی، شاعر یمنی قرن هفتم، و ملاعبدالکریم مدرس، شاعر توانمند کردزبان معاصر و مترجم قرآن کریم، دو شاعر هستند که بیشتر دیوان شعر خود را به حمد و ثنای پیامبر اختصاص داده‌اند. نویسندگان این مقاله برآنند با تکیه بر مکتب آمریکاییِ ادبیات‌تطبیقی و با استفاده از روش توصیفی‌ـ تطبیقی، سیمای پیامبر و مدح ایشان را در دیوان برعی و دیوان «ثه‌نا و سکالا» (ستایش و التماس) ملاعبدالکریم مدرس بررسی نموده؛ وجوه افتراق و اشتراک آن را در شعر آنها بیان کنند.
کلید واژگان :پیامبر گرامی اسلام؛ سرور جهانیان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک