مقایسه جلوههای ادبیات مقاومت در شعر علی فوده و فرخی یزدی

ادبیات مقاومت از مهمترین سنگرهای فرهنگی ملتهای تحت سلطه است. این واژه همواره با ظلم ستیزی عجین شده و آن را تداعی می کند. این نوع از ادبیات از پیشینهای طولانی در طول تاریخ بهرهمند است که به علت ظلم و ستم حاکم در کشورهای مسلمان از جانب بیگانگان و نیز جنگهایی که بر آنان تحمیل شده است از نمود خاصی برخوردار است. کشورهای ایران و فلسطین دو نمونه والا از این کشورها هستند. علی فوده یکی از شاعرانی که در شعر خود توجه ویژهای به فلسطین دارد. فرخییزدی، شاعرمشروطه، یکی از این شاعران ایرانی است که با شعر خویش به دفاع از ملّت خود در برابر بیگانگان و ظلم و ستم داخلی پرداخته و غیرت و هویت ملّی و وطندوستی، دعوت به مبارزه، انتقاد از اوضاع پریشان سیاسی و تلاش برای بیدارسازی مردم از مضامین مشترک در شعر دو شاعر است. این پژوهش در پی آن است که با استفاده از ابزار کتابخانهای و با روش توصیفی – تحلیلی بر مبنای مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی ضمن بیان مضامین ادبیات مقاومت در شعر هر دو شاعر، به مقایسه این مضامین در شعر آنها بپردازد.

ایران، فلسطین، شعر معاصر، مقاومت