غزل عرفانی با سنایی آغاز شده و وی نخستین کسی است که غزل را به طور جدی آغاز کرد و عرفان را به شعر فارسی وارد نمود. سنایی از قالب غزل برای بیان تجربه¬ی تازه¬ی خود در تعامل با خدا و معشوق آسمانی استفاده کرد و دریافت که این قالب، می¬تواند بار سنگین انتقال تجربیات و کشف و شهودهای عرفانی را به دوش بکشد. فنای نفس یکی از مباحث مهم عرفانی است که سنایی در غزلیات خود به آن پرداخته است و از آن¬جا که طرحواره¬های تصوری ساختارهای معنادار و الگوهای نوظهوری هستند که از راه تجربه¬ی حسی و تعامل با محیط پیرامون شکل می¬گیرند و در شناخت ذهنیت شاعر و چگونگی مفهوم¬سازی و مقوله¬بندی او از امور مختلف، مؤثر هستند و طرحواره¬ی حرکتی، یکی از اقسام مهم و پرکاربرد طرحواره¬های تصوری در متون عرفانی است، با تحلیل آن¬ می¬توان به علل اصلی توجه سنایی به فنای نفس پی برد. در این پژوهش ابتدا سه طرحواره¬ی «عشق به منزله¬ی سفر»، «شیوه¬ی قلندری به منزله¬ی سفر» و «دین به منزله¬ی سفر» در غزلیات سنایی مورد بررسی قرار می¬گیرند و سپس تحلیلی شناختی از آن¬ها ارائه می¬ گردد.
کلید واژگان :طرحوارۀ تصوری، طرحوارۀ حرکتی، استعارۀ مفهومی، تحلیل شناختی، غزلیات سنایی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک