ارزيابی کيفيت نواحی شهری با توجه به توزيع خدمات شهری در بحران‌های انسان ساخت با رويکرد پدافند غير عامل (نمونه موردی: نواحی شهر تهران)

شهرها به دليل گستره جغرافيايی وسيع، تجمع مراکز ثقل، تأسيسات و نيروی انسانی همواره مورد تهديد بوده اند. بر اين اساس پژوهش حاضر جهت ارزيابی کيفيت نواحی شهر تهران با محوريت توزيع خدمات شهری در بحران‌های انسان ساخت با رويکرد پدافند غير عامل صورت گرفته است. اين مقاله با رويکرد تحليلی-کاربردی جامعه آماری نواحی 117 گانه شهر تهران را بررسی می نمايد، که جهت تجزيه و تحليل اطلاعات مذکور از مدل‌های AHP، Topsis، Vikor، شاخص موران (Moran's I) و Getis-Ord استفاده شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد که در شاخص نهايی کيفيت نواحی شهر تهران تنها تعداد 38 ناحيه يعنی 32.5 درصد از کل نواحی شهری تهران دارای کيفيت مناسب و نسبتاً مناسبی می‌باشد که با توجه به تحليل Hotspot به طور واضح شکاف بين مرکز و غرب شهر تهران را در کيفيت نواحی شهر تهران در بحران‌های انسان ساخت پی برده شد.

پدافند غیر عامل؛ خدمات شهری؛ شهر تهران؛ سطح بندی؛ خوشه بندی