چکیده :

این مقاله توزیع فضایی- مکانی مراکز اقامتگاهی و پذیرایی گردشگری شهری را با تأکید بر شهرهای تاریخی و چگونگی بهینه‌گزینی آن را بر اساس مدل‌های آشورث، تنبریگ و گتز مورد بررسی و آزمون قرار داده است. یافته‌های این پژوهش به روش توصيفي- تحليلي با بهره‌گیری از مطالعات اسنادی و میدانی، تهیه و تحلیل گردیده است. نتایج یافته‌ها با بهره‌گيري از محيطSPSS و آزمون T-testتحلیل شده و نشان می‌دهند که علیرغم وجود جاذبه‌هاي فراوان تاريخي و فرهنگي شهر سمنان و واقع شدن آن در گذرگاه معروف ابريشم و محور ترانزیتی ریلی تهران- مشهد، لیکن به جهت توزیع فضایی- مکانی نامتناسب منابع و تسهیلات گردشگری در این شهر، استفاده بهینه‌ای از پتانسیل‌ها و کارکردهای موجود، بعمل نمی‌آید. همچنین تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد که طبق مدل آشورث و تنبریگ، جاذبه‌های شهری و تجاری، محدوده مرکزی شهر و بخش تاریخی آن را پوشش می‌دهد، در حالیکه مکان‌یابی تأسیسات اقامتی و پذیرایی در محور خیابان‌های اصلی ورود و خروج مسافران شکل گرفته‌اند و دسترسی مناسب به جاذبه‌ها را برای گردشگران فراهم نمی‌نماید. اینک در این مقاله با بهره گیری از محیط GIS، به مکان‌یابی بهینه مراکز اقامتی و پذیرایی در این شهر پرداخته و راهبردها و پیشنهادات لازم جهت بهبود فضای گردشگری شهر سمنان و جذب هر چه بیشتر گردشگران به شهر، در آن ارائه گردیده است.

کلید واژگان :

توسعه گردشگری، مکان‌یابی بهینه، مراکز اقامتی و پذیرایی، سمنان، GIS.



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک