از آن جايي که سلامت روح و جسم انسان ها به عنوان يکي از معيارهاي مهم توسعه يافتگي کشورها و مناطق محسوب مي شود، ميزان برخورداري يا دسترسي به اين خدمات و توزيع بهينه آن ها در سطح کشور و منطقه از ارزش و اهميت زيادي برخوردار است. در برخورداري عادلانه از خدمات بهداشتي، درماني نخست موضوع دسترسي به خدمات مطرح مي شود. اين تحقيق با هدف ارزيابي شهرستان هاي استان مازندران به لحاظ برخورداري از زيرساخت هاي بهداشتي و درماني صورت گرفته است. بنابراين بعد از استخراج شاخص ها براي زير ساخت هاي بهداشتي، درماني، با استفاده از مدل AHP ضريب اهميت هريک از زيرساخت ها محاسبه شده و بوسيله تکنيک TOPSIS و MORIS اقدام به رتبه بندي شهرستان ها از لحاظ دسترسي به زير ساخت هاي بهداشتي، درماني شده است. نتايج مدلهاي TOPSIS و MORIS حاکي از آن است که اختلاف زيادي بين شهرستان هاي استان از نظر ميزان برخورداري از زيرساخت هاي بهداشتي، درماني وجود دارد. شهرستان ساري در هر دو مدل داراي بالاترين برخورداري و شهرستان گلوگاه کمترين برخورداري از زير ساخت هاي بهداشتي و درماني را دارا مي باشند. در ادامه پژوهش با استفاده از مدل اسپيرمن اقدام به ارزيابي همبستگي بين رتبه جمعيتي شهرستان ها و رتبه برخورداري از زير ساخت هاي بهداشتي، درماني شد و نتايج مدل اسپيرمن در ارتباط با دو مدل TOPSIS (0,2868) و MORIS (0,2398) نشان مي دهد همبستگي بسيار ضعيفي بين اين دو مقوله وجود دارد و توزيع زير ساخت هاي بهداشتي و درماني بر اساس جمعيت صورت نگرفته است.
کلید واژگان :مدل اسپيرمن، استان مازندران، زيرساخت هاي بهداشتي، درماني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک