چکیده :

يكي از تحولات بارز و قابل ملاحظه در عرصه ي فعاليت هاي كشاورزي كشور و بويژه استان هاي خراسان مكاني كشت زعفران بوده است، به طوري كه سط ح زير  1360 ) گسترش فضايي - طي 25 ساله ي اخير ( 85 23 تن به / كشت آن از 4250 هكتار در سال 1360 به 57623 هكتار در سال 1384 و ميزان توليد آن از 2 239/6 تن افزايش يافته است . اين افزايش سطح زير كشت و توليد عمدتاً متعلق به استان هاي خراسان بوده 55947 هكتار و حجم توليد / است؛ چرا كه سطح زير كشت در اين ناحيه از 5530 هكتار در سال 1362 به 5 232 تن در سال 1384 رسيده است . در عين حال تعداد شهرستان هاي توليدكننده ي / 18 تن به 8 / آن نيز از 5 زعفران در استا نهاي خراسان كه در سال 1362 تنها معدود به 5 مورد بوده، در سال 1384 تقريباً شامل تمام 30 شهرستان موجود در سطح خراسان گر ديده اس ت. اين افزايش سطح زيركشت و همچنين افزايش توليد چه در مقياس ملي و چه در مقياس استاني (استانهاي خراسا ن) در حالي رخ داده است كه ايران و بالاخص استانهاي خراسان و بويژه خراسان رضوي و جنوبي طي 25 سالهي اخير بهصورت دورهاي با پديده خشكسالي مواجه بوده ا ست. يافتههاي حاصل از اين پژوهش بيانگر آن است كه رابط هي معناداري بين كاهش نزولات جوي و متعاقباً كاهش منابع آبي از يك سو با افزايش سطح زيركشت زعفران (برخلاف رويهي عمومي كشت محصولات كشاورز ي) وجود داشته و دارد . همچنين معلوم گرديد كه به دليل مزاياي نسبي زعفر ان در مقايسه با ساير محصولات كشاورزي در استان هاي خراسان، روند گسترش سطح زيركشت آن بسيار سري عتر بوده است. اين مزايا در برگيرند هي كاركردهاي طبيع ي و اقتصادي - اجتماعي بوده و شامل نياز آبي اندك زعفران، معدود بودن تعداد دفعات آبياري، امكان رشد در اقليم نيمه خشك، محدود بودن دوره ي كاشت، داشت و برداشت، اشتغالزايي و ارزش افزودهي بالا آن ميباشد.

کلید واژگان :

كشت زعفران، گسترش فضايي، خراسان، خشكسالي.



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک