در شکل دولت‌های مدرن امروزی روابط ایران و هند بلافاصله پس از استقلال این کشور از پاکستان در 1947م. برقرار شد و از آن تاریخ تا حالا ایران و هند هرگز روابط تنشی نداشتند. هم‌اکنون نیز ایران و هند به تبعیت از وابستگی‌ها متقابل و نگرانی‌های مشترک، مناسبات قابل‌‌قبول و رو به جلویی دارند. بر این‌اساس سؤال اصلی این پژوهش این‌گونه است که زمینة‌های تنش‌زدایی و میل به همکاری‌های مشترک ژئوپلیتیکی ایران و هند متأثر از چه عواملی‌اند؟ در پاسخ به سوال پژوهش، این فرضیه مطرح است که طیفی از وابستگی‌های متقابل، مانع هر‌گونه تنش بین دو‌‌کشور شده است. عواملی نظیر ملاحظات و نگرانی‌های مشترک امنیتی، منافع مشترک در حوزة انرژی، موقعیت مناسب ایران در دسترسی هند به افغانستان و آسیای مرکزی، نقش بندر دریایی چابهار در کریدور شمال- جنوب، منافع و مشارکت(استراتژیکی، اقتصادی و عمرانی) در افغانستان از جملة مواردی‌اند که باعث وابستگی متقابل منافع ایران و هند‌اند- و به خودی خود زمینة‌های همکاری و تعامل دو سویة دو کشور را فراهم آوردند. غیر‌ازاین، پیش‌بینی می‌شود با حصول توافق هسته ای ایران و قدرت‌های جهانی، روابط هند و ایران گسترش چشمگیری داشته باشد. این پژوهش بر اساس ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز به شیوه کتا‌بخانه‌ای و بر اساس مراجعه به منابع معتبر کتب، مقالات و گزارشات مستند گردآوری شده است.
کلید واژگان :ایران، هند، ژئوپلیتیک، وابستگی‌های متقابل
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک