حمايت اجتماعي و شادكامي با دينداري

هدف پژوهش حاضر رابطه حمايت اجتماعي و شادكامي با دينداري دانش¬آموزان دوره متوسطه بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه¬ي دانش¬آموزان پسر و دختر دوره متوسطه شهر تبريز در سال تحصيلي 96-1395 تشكيل مي¬دادند كه از اين جامعه با استفاده از روش نمونه¬گيري تصادفي خوشه-اي، نمونه¬اي به حجم 353 نفر انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه های باورهای دینی (معبد) «گلزاري» (1378)، حمایت اجتماعی «واکس و همکاران» (1986) و شادکامی آكسفورد «آرگايل و لو» (1990) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده‌ها با روش ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون t دو گروه مستقل انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی و شادکامی با دینداری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که حمایت اجتماعی و شادکامی قادرند تغییرات دینداری را در دانش¬آموزان پیش¬بینی کنند. از سویی نتایج آزمون t نشان داد که بین دانش¬آموزان دختر و پسر در متغیر دینداری تفاوت معنی¬داری وجود دارد. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر تقویت حمایت اجتماعی و افزایش شادکامی دانش¬آموزان می‌تواند در فراهم کردن دینداری دانشجویان برای آن‌ها مؤثر باشد.

حمایت اجتماعی؛ شادکامی؛ دینداری.