هدف از اين پژوهش تعيين رابطه اهداف پيشرفت با احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهني دانشآموزان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليهي دانشآموزان دختر و پسر پايهي دوم، دوره متوسطه دوم، ناحيه دو شهركرمان در سال تحصيلي1396 - 1395 ميباشدكه از بين آنان نمونهاي به حجم 300 نفر (207 دختر،93پسر)، با روش نمونهگيري تصادفي طبقهاي انتخاب شدهبودند. و با استفاده از پرسشنامه اهداف پيشرفت (اليوت و مك گريگور)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بري و بتي) و مقياس نشاط ذهني حالتي (رايان و فردريك)، اقدام به جمع آوري اطلاعات شد. براي تجزيه و تحليل دادهها از ميانگين، انحراف استاندارد، همبستگي پيرسون، رگرسيون گام به گام، استفاده شد. نتايج نشان داد در زمينه اهداف پيشرفت، بين جهتگيريهاي رويكردي- تبحري و رويكردي- عملكردي با احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهني رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد جهتگيري رويكردي-تبحري توانستهاست بر احساس تعلق به مدرسه با مقدار 7/1 ( )درصد واريانس تاثير بگذارد و آنرا پيشبيني كند. همچنين جهتگيري رويكردي- عملكردي توانسته بر نشاط ذهني با مقدار ( 0/11 ( درصد واريانس تاثير بگذارد و آنرا پيشبيني كند، و در گام دوم، جهتگيري رويكردي- تبحري توانسته بر نشاط ذهني با مقدار ( 0/13 ( درصد واريانس تاثير بگذارد و آنرا پيشبيني نمايد
کلید واژگان :اهداف پيشرفت، احساس تعلق به مدرسه، نشاط ذهني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک