چکیده مقدمه: درحقیقت، اصل اساسی برای اندیشه «ملی¬گرایی»، حاکمیت ملی و دفاع از یکپارچگی سرزمینی است؛ ازینرو هر عامل بیرونی که بخواهد اصول را به هر بهانه¬¬ای نقض کند، «ملی¬گرایی» به عنوان یک اندیشه سیاسی و یا ایدئولوژی حکومت، ضامن استقلال و یکپارچگی ملی و سرزمینی است. میان «قلمروسازی- گستری» و کُنش- واکنش¬های «ملی-گرایانه» رابطه وجود دارد؛ معمولاً نمود این ارتباط به دوحالت است؛ در درجه نخست، کشورها از مولفه¬های انگیزشی «ملی-گرایی» در راستای دفاع از حاکمیتِ قلمرو و سرزمین (در برابر تجاوز سایر کشورها)، بهره می¬برند و در حالت دوم، آنها (حکومت¬ها) در رقابت و نزاع¬های بیرونی خود با سایر دولت¬های رقیب یا دشمن بر سر «قلمرو»، ازاین حسِ قدرتمند در¬جهت عمل یا غرض توسعه¬طلبانه خود به اشکال «قلمروسازی» و «قلمروگستری» بهره می¬برند. دریاها و اجمالاً پهنه¬های آبی به واسطه ارزش¬های جغرافیایی (نظامی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی و...) که دارند، مورد توجه و علاقه بازیگران سیاسی (حکومت¬ها و دولت¬ها) هستند. ازاین¬رو، «قلمروسازی- گستری» که در درجه نخست، یک اصل ژئوپلیتیکی است به واسطه این ارزش¬های جغرافیایی است. نتیجه¬گیری: ملی¬گرایی به عنوان یک نیروی قدرتمند، یکی از شیوه¬هایی است که دولت¬¬ها برای حفظ، بهره¬برداری و کسب ارزشهای جغرافیایی (منابع جغرافیایی قدرت در پهنه¬های آبی و خشکی)، در جهت اعمال «قلمروسازی-گستری» خود از آن بهره می¬برند. پژوهش بر اساس ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی محسوب می‌شود. اطلاعات پژوهش به شیوه اسنادی و با مراجعه به منابع معتبر گردآوری شده است. کلید واژه¬ها: ناسیونالیسم، قلمروسازی، قلمروگستری، قلمروسازی ژئوپلیتیکی، دریا.
کلید واژگان :ناسیونالیسم، قلمروسازی، قلمروگستری، قلمروسازی ژئوپلیتیکی، دریا
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک