مقايسه اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذيرش - تعهد بر همجوشی شناختی، كيفيت زندگی و اضطراب دانشآموزان مبتلا به ديابت*

اضطراب از عواملی است که باعث به وجود آمدن مشکلاتی در همجوشی شناختی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت میشود. اما مسئله اصلی اینست که آیاگروه درمانی مبتنی بر پذیري - تعهد بر همجوشی شناختی، کیفیت زندگی و اضطراب دانشآموزان مبتلا به دیابت ت ثیر دارد؟ هدف: مقایسه اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیري و تعهد بر همجوشی شناختی، کیفیت زندگی و اضطراب دانشآموزان مبتلا به دیابت بود. روش: پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهآماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان مبتلا به دیابت شهر زاهدان تشکیل دادند. و نمونه پژوهش شامل 81 آزمودنی که به روي نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور گماري تصادفی در دو گروه آزمایشی ) 00 نفر( و گواه ) 00 نفر( قرار گرفتند سپس گروه آزمایش از طریو پروتکل مداخله مبتنی بر پذیري و تعهد 3 جلسه مداخله دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه همجوشی شناختی گیلاندرز و همکاران ) 2102 (، مقیاس ) )قمیان و شعیری، 0818 تجدیدنظرشده اضطراب آشکار کودکان رینولدر و ریچموند ) 0113 ( و پرسشنامه کیفیت زندگی نوجوانان ایتگرسول و مارور ) 2112 ( مبتلا به دیابت بودند. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. يافتهها: نتایج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر پذیري و این نتایج در مرحله پیگیری تداوم داشته .)P<1/ تعهد در مقایسه با گروه گواه موجب بهبود همجوشی، کیفیت زندگی و اضطراب شده است ) 10 است. نتيجهگيری: درمانهای روانشناختی مبتنی بر پذیري و تعهد از طریو ایجاد تعهد درونی در افراد میتوانند به بهبود علائم روانشناختی کمك کنند و پیامدهای روانی بیماریهای جسمانی را کاهش دهند.

پذیري و تعهد، همجوشی شناختی، کیفیت زندگی، اضطراب