هدف: در این مطالعه تاثیر زودگذر اجرای حرکت اسکات بصورت تک پا و جفت پا بر اساس روش نیرومند سازی پس فعالی، بر عملکرد پرش عمودی و فعالیت EMG عضلات منتخب هنگام پرش مردان ورزشکار بررسی می شود. روش شناسی: آزمودنی ها20 مرد ورزشکار(10 بسکتبالیست و10 والیبالیست) تمرین کرده بودند ( سن: 56/2±94/20 سال، وزن:72/6±64/74 کیلوگرم، قد: 55/6±180 سانتی متر ) که داوطلبانه در این طرح شرکت کردند.آزمودنی ها در سه روز متفاوت هرسه پروتکل:1-گرم کردن مطلق ( دویدن روی تردمیل با سرعت9 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 دقیقه و انجام حرکات کششی ظرف3 دقیقه)، 2-گرم کردن به همراه اجرای یک نوبت با دو تکرار نیم اسکات پویای جفت پا با شدت 90 درصد 1RM،3-گرم کردن با اجرای یک نوبت دو تکراری نیم اسکات پویای تک پا با شدت 90 درصد1RM را بطور تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی در پنج دقیقه ریکاوری هر سه پروتکل، انجام گرفت و فعالیت EMG عضلات چهارسررانی و همسترینگ در فاز کانسنتریک پرش و هنگام انقباض ارادی بیشینه (MVC ) ثبت و شاخص RMS/MVC استخراج گردید. برای تحلیل آماری داده ها ازآنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکل¬های دوم و سوم (نیرومندسازی پس فعالی) نسبت به روش گرم کردن مطلق (سنتی) بطور معناداری افزایش یافت ( به ترتیب0/018 و P= 0/043 )، اما در فعالیت EMG عضلات چهارسررانی و همسترینگ ورزشکاران در سه پروتکل تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نگردید (P≥0/05). نتیجه گیری: روش گرم کردن ویژه به شکل نیم اسکات تک پا و جفت پا بهتر می تواند عملکرد پرش عمودی این ورزشکاران را بهبود دهد که احتمالا به تغییرات درون عضلانی وابسته است.
کلید واژگان :نیرومندسازی پس فعالی، انقباض های یک جانبه و دوجانبه، پرش عمودی، الکترومایوگرافی، مردان ورزشکار
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک