زمینه وهدف: گیاه بومادران یکی از قدیمی ترین و شناخته شده ترین گیاهان دارویی با خواص آنتی اکسیدانتی بالقوه است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گل بومادران در سه دوز مختلف بر توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد رویانی در موش های سفید کوچک آزمایشگاهی می باشد. روش بررسی: 24 موش سفید کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI، به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول سرم فیزیولوژی، گروه دوم 75 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران، گروه سوم 150 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران و گروه چهارم 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران دریافت نمودند. تیمار به مدت 35 روز ادامه داشت. در پایان، موش ها آسان کشی شدند و اسپرم ها از دم اپیدیدیم اخذ شده و میزان باروری داخل آزمایشگاهی در هر گروه از نظر وضعیت لقاح و روند رشد جنینی بررسی گردید. یافته ها: در گروه های دریافت کننده دوز کم و متوسط عصاره بومادران، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها افزایش و تعداد جنین های متوقف شده کاهش یافته بود که البته در مقایسه با گروه کنترل معنی داری نبودند. اما در گروه دریافت کننده دوز زیاد عصاره، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها، کاهش (05/0P<) و تعداد جنین های متوقف شده، افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (01/0P<). نتیجه گیری: در این مطالعه اثرات عصاره هیدروالکلی بومادران بصورت وابسته به دوز بود، به نحوی که در دوز کم و متوسط، تأثیر معنی داری نداشته اما در دوز زیاد سبب کاهش توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد جنینی شد.
کلید واژگان :بومادران، توان باروری آزمایشگاهی، موش سفید کوچک آزمایشگاهی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک