زمینه و هدف :گزارش پرستاری یکی از اسناد مهم پرونده بیماران بوده و بهترین مدرکی است که می‌تواند فعالیت‌های 24 ساعته پرستاران را بصورت کامل و روشن بیان نماید. از این رو وجود خطا و اشکال در نگارش آن می‌تواند تبعاتی برای پرستار بدنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خطاهای گزارش نویسی در پرستاران انجام شد. روش بررسی: تحقیق حاضر مطالعه توصیفی- تحلیلی است که جامعه آماری آن شامل کلیه پرستاران (161 نفر) شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در سال ۱۳۹۳ بودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسش نامه‌ی محقق ساخته بود که توسط آن مشخصات جمعیت شناختی و خطاهای گزارش نویسی پرستاران در قالب 19 سؤال بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و همچنین آزمون‌های استنباطی t-test و ANOVA با نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، 71/85 درصد پرستاران خطای گزارش نویسی داشتند که بیشترین خطا مربوط به نوشتن گزارش نویسی خیلی طولانی با 247 مورد (02/21%) بوده است. میانگین خطای گزارش نویسی برای هر پرستار در یک ماه 22/1 مورد بوده و همچنین بین خطاها و جنس و سابقه کار پرستاران ارتباط معنی داری وجود داشته است . نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد گزارش‌های پرستاری دارای وضعیت مناسبی نیستند. به نظر می‌رسد ایجاد زیرساخت‌های قانونی و فرهنگی برای گزارش دهی خطاها، تدوین برنامه‌های آموزشی و پایش مداوم در ارتقای کیفیت گزارش نویسی پرستاران ضروری است.
کلید واژگان :پرستار، خطا، خطای گزارش نویسی، ایمنی بیمار
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک