مقدمه: دوران یائسگی نوعی مرحله تکاملی است. این دوره حساس و بحرانی با عوارض و پیامدهایی همراه است که می تواند بر کیفیت زندگی زنان تأثیر گذاشته و احساس خوب و سالم بودن را در آنان تضعیف کند. با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در کشور و اهمیت وجود اطلاعات صحیح به منظور برنامه ریزی جهت غربالگری، پیشگیری و کاهش عوارض ناشی از این دوران، مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی زنان یائسه و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 90-1389 بر روی 400 زن یائسه بالای 50 سالِ بستری شده در بخش های عمومی بیمارستان امام رضا (ع) شهر آمل انجام شد. افراد به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت زندگی واحدهای پژوهش، ابتدا اطلاعات فردی آنان گردآوری شد و سپس پرسشنامه استاندارد شده کیفیت زندگی دوران یائسگی مورد استفاده قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و روش های آمار توصیفی و تحلیلی و آزمون های کای دو، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 5/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: بر اساس نتایج مطالعه، کیفیت زندگی کلی زنان در حد متوسط بود. اکثر زنان مورد مطالعه در حیطه وازوموتور (03/70%)، روانی اجتماعی (34/69%)، جسمانی (57/45%) و روابط جنسی (68/54%) کیفیت زندگی متوسط داشتند. بین افزایش سن و نمره کلی کیفیت زندگی ارتباط معنی داری مشاهده شد (001/0=p). همچنین بین کیفیت زندگی با انجام ورزش (002/0=p)، رضایت از وضعیت اقتصادی (04/0=p)، رضایت از زندگی زناشویی (001/0=p) و سطح تحصیلات (01/0=p) ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجهگیری: کیفیت زندگی زنان در حد متوسط بود و با افزایش سن کاهش یافت
کلید واژگان :سالمندی؛ کیفیت زندگی؛ یائسگی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک