امروزه اصلي ترين عامل موفقيت سازمان ها و گروه هاي كاري در گرو شناخت صحيح و بهره گيري اثربخش از توانمندي هاي كاركنان دانشگر است و مجموعه فعاليت هاي متنوعي كه در اين راستا صورت مي گيرد، در قالب مفهومي به نام مديريت دانش دسته بندي شده است كه علاوه بر قابليت هايي كه در افزايش رقابت پذيري و بهبود سطوح مختلف عملكرد سازمان ها دارد، از منظر توانايي گسترش مرزهاي دانش درون و بين سازماني بسيار حايز اهميت است. اين امر همچنين در سطوح بالاتر خود مي تواند به توسعه دانش در سطح صنعت يا كشور منجر شود. در اين مقاله (كه جزء تحقيقات كتابخانه اي محسوب مي شود،) به منظور آشنايي بيشتر با مفهوم مديريت دانش ابتدا ضمن اشاره به زمينه ها و تحولاتي كه از جنبه هاي گوناگون باعث ظهور اين مفهوم شده است، مروري بر برخي از تعاريف ارائه شده براي مديريت دانش خواهد شد و سپس ضمن ارائه يك مدل فرايندي مديريت دانش، عامل توسعه دانش و نقش آن در دانش آفريني و نوآوري سازماني تشريح خواهد شد.
کلید واژگان :مديريت دانش، توسعه دانش، زيرساخت هاي دانش
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک