برنامه ریزی فضای سبز شهری با رویکرد شهر سالم مبتنی بر تکنیک AHP ( نمونه موردی منطقه21 شهر اصفهان )

یکی از مهم ترین عناصر برنامه ریزی مبحث برنامه ریزی فضای سبز شهری می باشد . درباره فضاهای سبز شهری نیز می توان گفت که برای ایجاد چنین فضاهایی نیز نیاز به برنامه ریزی های فضایی می شود تا به نحو احسن این فضاها ایجاد شود و در بوجود آمدن شهر سالم نیز کمک شایانی کند. فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیطزیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیستن مساعد میسازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حملونقل مقابله میکند. به همین علت فضای سبز هر شهر به مثابه ریههای تنفسی آن شهر بهشمار میرود. با توجه به این اثرهای حیاتی، فضای سبز شهری باید از نظر کمّی و کیفی متناسب با حجم فیزیکی شهر )راهها و ساختمانها( و نیازهای جامعه )گذران اوقات فراغت و نیازهای بهداشتی( تأمین شود، تا بتواند بهعنوان فضای سبز فعال، بازدهی محیطزیستی مستمری داشته باشد. بنابراین توسعه فضای سبز شهری متناسب با شاخصه های شهر سالم برای پایدار ماندن باید با توجه به ویژگیهای اقلیمشناختی محل و آرای مردم بومی لحاظ شود. این تحقیق با هدف برنامه ریزی فضای سبزشهری با رویکرد شهرسالم در منطقه 21 شهر اصفهان انجام شده است . روش بررسی این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی بوده و جهت جمع آوری اطالعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای استفاده شده است . در این تحقیق ضمن شناسایی مهم ترین شاخص های شهر سالم ، با استفاده از مدل AHP اقدام به تعیین راهبردهای ارتقاء شهر سالم در جهت برنامه ریزی فضای سبز شهری شد و در ادامه با استفاده از تحلیل آماری Test-T در نرم افزار SPSS صحت فرضیه ها بررسی گردید .نتایج حاصله نشان داد که میزان برخورداری سرانه فضاهای سبز شهری در مقایسه با سرانه های استاندارد جهانی در وضعیت مطلوبی قرار ندارد و هم چنین برنامه ریزی فضاهای سبز شهری نسبت به معیارهای اصلی شهر سالم فاصله زیادی دارد

برنامه ریزی ، فضای سبز، شهر سالم ، تحلیل سلسله مراتبی ، منطقه 21 اصفهان