«معناي شعاعي» مجموعه¬اي از خطوط جانبي متشکل از سايه¬معناهاست که زاييدۀ عناصر بافت¬بنيان و دريافت¬هاي عاطفي در موقعيتي کاربردگرا است. مطالعۀ سازه¬هاي بافت¬بنيان در قرآن کريم در دو ساختار درون¬متني و برون¬متني، معانی شعاعي و فراوضعي را در اين معجزۀ جاويد فراهم ساخته و دريچه¬ای نو به‌سوی اعجاز ادبی قرآن مي¬گشايد. بر اين اساس نوشتار حاضر بر آن است تا با کاربست دانش معناشناسی و تکيه بر روش توصيفی-تحليلي، به نقش موثر معانی شعاعي در وظيفه-مند ساختن متن قرآن در اثربخشي بر روح و جان مخاطب و درک بهتر مقاصد آیات این کلام وحیانی اشاره کند و به این سوال اساسی پاسخ گوید که معانی شعاعی قرآن، محصول چه ابعادی از عناصر بافت‌بنیان است؟ بررسی‌ها نشان داد که سازوکارهای هنجارگريزي، آرايش واژگاني، همخواني آواهاي واکدار و بي¬واک، تکرار، استعاره، مجاز و... به‌عنوان مهم‌ترین عناصر بافت زبانی در تولید معانی شعاعی نقش بسزایی دارند؛ همچنان‌که در بافت غیر زبانی، رعایت موقعیت‌های دینی، روانی و تابوهای اجتماعی و... معانی شعاعی برجسته¬اي را خلق کرده است.
کلید واژگان :بافت زباني و غیرزبانی، معاني شعاعي، قرآن کريم
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک