در این تحقیق یک روش عددی بر مبنای جریان حلقوی برای تحلیل آیرودینامیکی برای تحلیل آیرودینامیکی پیکربندی‌های مختلف هواپیما از جمله پهپادها و ریزپهپادها توسعه داده شده است. در تحقیق حاضر، ابتدا نتایج حاصل از این روش با نتایج تجربی صحه گذاری شده است و سپس اثر نسبت مخروطی در بازه‌ی 0،3 تا 3 روی مشخصه‌های آیرودینامیکی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که به طور کلی افزایش نسبت مخروطی چه در محدوده‌ی صفر تا یک و چه بزرگ‌تر از یک موجب افزایش ضریب برآ می‌شود. همچنین نتایج نشان می‌دهد که پیکربندی‌های با نسبت مخروطی متفاوت از یک دارای گشتاور خمشی بزرگ‌تری از نسبت مخروطی یک هستند. در این تحقیق همچنین مکانیزمی برای ایجاد نسبت‌های مخروطی مختلف مورد بحث قرار گرفته است. در انتها با الگوگیری از بال حشرات (سنجاقک) طرحی برای بال ریزپهپادها ارائه شده و ضرایب آیرودینامیکی آن با پیکربندی‌های قبلی مقایسه گردیده است. نتایج مربوطه نشان می‌دهد که مشخصه‌های ایرودینامیکی نسبت به پیکربندی‌های قبلی بهبود یافته است. در پیکربندی سنجاقک شیب منحنی ضریب گشتاور خمشی بر حسب ضریب برآ افزایش یافته است و این نشان دهنده‌ی افزایش پایداری طولی ریزپهپاد است.
کلید واژگان :ریزپهپاد، نسبت مخروطی، ضرایب آیرودینامیکی، گردابه نعل اسبی، سنجاقک
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک