دسترسي به غذاي كافي و مطلوب و سلامت تغذيه اي از محورهاي اصلي توسعه و زيربناي پرورش نسل آيندة كشور قلمداد مي شود. در دهه هاي اخير با برجست هشدن مفهوم توسعة انساني موضوع تغذيه ابعاد تاز هاي به خود گرفته است. پژوهش حاضر با هدف كلي تحليل وضعيت امنيت غذايي و عوامل مؤثر بر آن در جامعة روستايي شهرستان ديواندره انجام شد. جامعة آماري پژوهش شامل كلية زنان متأهل روستايي شهرستان ديواندره بود با استفاده از فرمول كوكران، تعداد 213 نفر به روش طبقه بندي تصادفي براي مطالعه انتخاب .(N=15421) شدند. ابزار اصلي پژوهش پرسشنامه اي بود كه روايي آن را جمعي از متخصصان امنيت غذايي و اعضاي هيئت علمي گروه مديريت و توسعة كشاورزي دانشگاه تهران، و پايايي آن را ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تأييد كرد. نتايج پژوهش نشان دهندة وضعيت نامناسب امنيت غذايي و گروه هاي غذايي در خانوارهاي روستايي مطالعه شده بود. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه بين درآمد خانوار، تعداد شاغلان خانوار، فاصلة محل سكونت تا شهر، بعد خانوار، مقدار زمين زراعي و باغي درتملك خانواده و تحصيلات مادر خانواده (مسئول تغذيه) با امنيت غذايي خانوار رابطة معنا داري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه سه متغير درآمد خانوار، تحصيلات 62 درصد از واريانس متغير وابستة تحقيق (امنيت غذايي) خانوار را / مادر و نظام توليدي مختلط مي توانند تا 1 تبيين كنند.
کلید واژگان :امنيت غذايي، زنان روستايي، شهرستان ديواندره، گرو ههاي غذايي.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک