چکیده :

افسردگی یکی از رایج‏ ترین بیماری ‏های روانی است که عوامل ‏اجتماعی در بروز آن، نقش مؤثری دارد. پژوهش ‏حاضر سعی كرده است‏، تا با رویکردی جامعه‏ شناختی و با روش پیمایشي (انتخاب 300 نفر از شهرهای تهران، رشت، صومعه‏ سرا و لاهیجان) به بررسی تطبیقی دو استان تهران و گیلان بپردازد. یافته‏ های مربوط به افسردگی؛ که براساس آزمون افسردگی سما انجام شده است، میانگین افسردگی افراد نمونه را (در مقیاس0 تا 100) برابر با 26.27، در حد «افسردگی ‏خفیف» نشان می‏ دهد. همچنین؛ نتیجة تحلیل چندمتغیری داده ‏ها بيانگر آن است که عامل نبود ‏پیوند اجتماعی، که متشکل از دو متغیر نبود ‏حمایت ‏اجتماعی و جدایی ‏اجتماعی است، بیش ‏از سایر عوامل با افسردگی رابطه دارد. بعد از آن به‏ ترتیب، عامل نبود‏ موفقیت ‏اقتصادی که شامل متغیر دست‌نيافتن0‏به هدف است، و عامل نابسامانی‏ اخلاقی که متشکل از متغیرهای بی‏ اعتمادی ‏اجتماعی، آنومی و احساس‏ ناامنی؛ بیشترین تا کمترین سهم ‏خالص را در توضیح افسردگی، داشته‏ اند.

کلید واژگان :

استان‏ تهران، استان‏ گیلان، افسردگی، عوامل ‏اجتماعی، نبود ‏پیوند اجتماعی، نبود ‏موفقیت ‏اقتصادی، نابسامانی اخلاقی.



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک