در جوامع مختلف با توجه به ساختار متفاوت سياسي ، اجتماعي_ اقتصادي و مديريتي، اشتغال شهري اشكال متفاوتي به خود گرفته است. اما موضوع تاثيرگذاري و سهم اين متغيرها بر اشتغال شهري ناشناخته مانده است. بدين سان اين مقاله به دنبال پاسخگويي به اين سوالات است كه متغيرهاي متفاوت اجتماعي چه تاثيراتي بر وضعيت اشتغال كلانشهرهاي مونترال و تهران داشته است؟ نظام برنامه ريزي و مديريت شهري چگونه بر وضعيت و ساختار اشتغال در دو كلانشهر تهران و مونترال موثر بوده است؟ براي پاسخ به سوالات فوق از روش كيفي استفاده گرديد و در اين راستا جمع آوري اطلاعات به شيوه اسنادي صورت گرفت. نتايج نشان داد كه تفاوت در متغيرهاي اجتماعي و همچنين برنامه ها و سياست هاي مختلف مديريت شهري (همچون وجود تعداد زياد جمعيت در شهر تهران، ساختار سني، پايين بودن سن شروع به كار در قوانين رسمي كشور و تركيب جنسي) در ورود نيروي كار و دسترسي به فرصت هاي اشتغال به ويژه در كلانشهر تهران نقش بسزايي دارد. بر حسب سطح سواد و دانش كاربردي نيز در وضعيت و ساخت اشتغال اين دو شهر تفاوت وجود دارد. در هر دو كلانشهر، مقوله اشتغال و توسعه فضاي كسب وكار مورد توجه قرار گرفته است و برنامه ها و اقدامات اجرايي براي ايجاد اشتغال و فعاليت هاي كارآفرينانه انجام شده است. با اين وجود در مقايسه با كلانشهر مونترال، ضعف بسترهاي قانوني و حقوقي، ضعف مشاركت بخش خصوصي و عدم وجود ارتباط متقابل اقدامات شهرداري با اسناد و برنامه هاي فرادست از جمله مسائل و مشكلات پيش ِروي نظام مديريت و برنامه ريزي كلانشهر تهران در ايجاد اشتغال و ساماندهي فضاي كسب وكار است.
کلید واژگان :اشتغال شهري، متغيرهاي اجتماعي، نظام برنامه ريزي و مديريت شهري، تهران، مونترال
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک