تحقیق حاضر با هدف مدل سازی کاهش نابرابری های آموزشی و عدالت گستری در بین دانش آموزان مقطع متوسطه مناطق آموزشی استان آذربایجان غربی صورت گرفته است. تحقیق حاضر یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می باشد که اطلاعات مورد نیاز از طریق مراجعه به اسناد و پرسشنامه گردآوری شده است. برای انجام این کار شاخص های مورد نیاز از طریق مطالعه تحقیقات پیشین استخراج شده سپس با توجه به وضعیت موجود شاخص ها ، مدل نهایی کاهش نابرابری های آموزشی ارائه شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی( درصدها، فراوانی ها، میانگین و ..) و آمار استنباطی( آزمون تی٬ تحلیل عاملی٬ ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر) با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که به غیر از نابرابری آموزشی در بین دختران و پسران در رابطه با قوم و نژاد ٬ مذهب و محل زندگی(شهری و روستایی) تفاوت معنی داری بین گروهها در برابری کلی(برخورداری) وجود ندارد. براساس نتايج تحليل مسير شاخص های فرایندی بيشترين و متغيرهاي امکانات فیزیکی فضاهای آموزشی کمترين تأثير را بر نابرابری مناطق آموزش و پرورش استان آذربايجان غربي داشته اند.
کلید واژگان :
نابرابری آموزشی، شاخص های آموزشی، استان آذربایجان غربی
