با توجه به اهميت مشارکت همه جانبه در فرآيند توسعه پايدار و تاکيد قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران مبني بر حضور جدي کليه مردم در تعيين سرنوشت خودشان، شوراهاي اسلامي در کشور، شهرها و روستاها تشکيل شده اند. شوراهاي اسلامي روستايي به عنوان مديران محلي مي توانند ضمن به مشارکت گرفتن افکار و امکانات محلي با هماهنگي، حمايت و هدايت مديريت دولتي پلکان رشد و توسعه را يکي پس از ديگري طي نمايند، لذا با توجه به اهميت جايگاه شوراهاي اسلامي در راستاي توسعه روستايي، در مقاله حاضر به منظور شناخت عوامل موثر بر گرايش هاي روستاييان به شوراهاي اسلامي روستا، بخشي از متغيرهايي که به صورت مستقيم يا غيرمستقيم بتوانند رابطه مردم با شورا و در حقيقت گرايش مردم به شوراها را مورد ارزيابي قرار دهند در نظر گرفته شده و ضمن شاخص سازي و تدوين پرسشنامه هاي مربوطه مورد سنجش قرار گرفته اند. از کل روستاهاي هشت شهرستان مرکزي خراسان (منطقه مورد مطالعه) که شامل 1655 روستاي بالاي 20 خانوار که داراي شوراي اسلامي بوده اند، 82 روستا برگزيده شده و با 629 سرپرست خانوار در اين روستاها مصاحبه صورت گرفته و اطلاعات لازم جمع آوري شده است. نتايج حاصل از تحقيق بيانگر اين است که بين ميزان فعاليت هاي شورا و گرايش روستائيان رابطه همبستگي معنادار وجود ندارد ولي بين سه متغير ديگر مورد بررسي يعني سابقه کار اعضا شورا، ميزان امکانات و تاسيسات عمومي موجود در روستا و طبقه بندي اعضا شورا و گرايش روستائيان به شورا رابطه همبستگي معناداري وجود دارد.
کلید واژگان :مشارکت، شوراي اسلامي، گرايش، توسعه
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک