يكي از بسترهاي پيدايش اختلاف ميان شيعه و سني، روايات تفسيري است. این روايات اهميت بسزايي در فهم و تفسير قرآن كريم و حتي احكام فقهي دارد. از اين رو چگونگي تعامل مسلمانان با اين روايات، در فرايند شكلگيري باورهاي ايشان و استخراج احكام اسلامي نقشي درخور دارد. در اين ميان چگونگي تعامل اهلسنت با روايات تفسيري اهلبيت اهميتي دوچندان دارد؛ چراكه اهلبيت، پیشوایان شيعيان هستند و شيعيان، اهميت فراواني به سخنان ایشان ميدهند و هيچ برخورد مغرضانهای با سخنان ايشان را برنميتابند و از سوي ديگر، اهلسنت نيز به جايگاه والاي ائمة اهلبيت اعتراف و شخصيت عظيم ايشان را ستايش میکنند و از اين رو انتظار ميرود در متون تفسيري خود به روايات ايشان، دستكم به اندازة روايات ساير صحابه و تابعيان، توجه كنند. در اين پژوهش سه كتاب از مهمترين كتابهای تفسيري اهلسنت جستجو و آمار مربوط به روايتهای هر يک از ائمة اهلبيت (عليهم السلام) در اين منابع به تفكيک، استخراج و چگونگي تعامل این سه مفسر سنی با اين روايات، تحليل و با استناد به اين آمار، ثابت شده است كه این مفسران، در مقام بهرهبرداري از روايات تفسيري اهلبيت، كارنامة درخشاني از خود بر جاي ننهادهاند.
کلید واژگان :روايات اهلبيت، روايات اهلسنت، روايات تفسيري، تعامل اهلسنت با روايات، تعامل اهلسنت با اهلبيت
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک