مقدمه: ليشمانيوز پوستي بيماري انگلي شايع در جهان از جمله ايران است. ليشمانيا تروپيكا و ليشمانيا ماژور عوامل ليشمانيوز پوستي در ايران مي‌باشند و شهر بم يكي از كانون‌هاي بسيار قديمي وشناخته شده آن محسوب مي‌شود. هدف از اين مطالعه، تعيين گونه ايزوله‌هاي مقاوم به گلوكانتيم (مگلومين آنتي‌مونات) است تا راه‌كاري مناسب براي برنامه‌ريزي وكنترل بيماري در بم، فراهم شود. روش: اين مطالعه طي سال‌هاي 1388-1387 در شهر بم و دانشكده پزشكي كرمان صورت گرفت. از مجموع 2126 بيمار مبتلا به ليشمانيوز پوستي مراجعه كننده به مركز سالك بم، 235 نفر (1/11%) با عدم پاسخ به گلوكانتيم بودند كه 51 نفر از آنان، به‌طور تصادفي انتخاب و پس از نمونه‌گيري و انجام مراحل كشت و استخراج DNA، باروش Nested-PCR، تعيين گونه شدند. يافته‌ها: در اين بررسي، 122 نفر (9/51%) از بيماران با عدم پاسخ به درمان با گلوكانتيم مذكر و 113 نفر (1/48%) مونث بودند. هيچ‌گونه اختلاف آماري معني‌داري بين دو جنس مشاهده نگرديد. حداكثر موارد عدم پاسخ به درمان در گروه‌هاي سني 21-11 سال (4/29%)، سپس10≥ سال (6/21%) و كمترين فراواني(9/5%) در گروه سني بالاي 55 سال ديده شد. بيشتر ضايعات بر روي صورت (5/55%) بود، 5/64% از بيماران داراي يك زخم بودند و 3/33% از آنها دارو را به‌صورت موضعي دريافت داشتند. واكنشPCR، گونه انگل عامل بيماري را در تمامي 51 ايزوله مورد بررسي، ليشمانيا تروپيكا مشخص نمود. نتيجه‌گيري: اين مطالعه براي اولين بار در شهر بم برروي نمونه‌هاي عدم پاسخ به گلوكانتيم، صورت گرفته است. از آنجا‌كه تعداد موارد بيماري و ميزان بروز مقاومت در سال‌هاي اخير به‌ويژه بعد از زلزله 1382 افزايش يافته است، مطالعات بيشتري جهت شناسايي تنوع ژنتيكي ايزوله‌هاي مقاوم به منظور استفاده از داروهاي جديدتر ضروري به نظر مي‌رسد.
کلید واژگان :ليشمانيوز پوستي، ليشمانيا تروپيكا، مقاومت دارويي، Nested PCR، بم
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک