امروزه ساماندهي و تعادل بخشي فضا از بحث هاي كليدي در حوزه ي برنامه ريزي شهري است. ازآن جايي كه شبكه شهري تنها مجموعه اي از عناصر كالبدي نيست و نقش و اهميت هر سكونتگاه را ميزان و ابعاد ارتباطات و جريان ها در يك نظام باز تعيين مي كنند، شهرهاي بزرگتر با جذب و تمركز مازاد بيشتر، تسلط خويش را بر شهرهاي كوچك تر اعمال مي كنند. تداوم اين شرايط باعث شكل گيري عدم توازن در توزيع فضايي شهر ها و بروز مشكلات ناشي از ازدحام و تراكم در شهرها و تخليه ي مكان هاي ديگر مي گردد. این مقاله بر آن است تا با بررسی و تحلیل شبکه شهری در استان مازندران راهکارهایی جهت تعادل بخشی ارائه کند. از این رو روش بکار رفته در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از مدل های رتبه- اندازه، منحنی لورنز و ضریب آنتروپی و همچنین برای تحلیل کمی و کیفی داده های آماری، با استفاده از نرم افزار Excel به بررسی و تحلیل شبکه شهری استان مازندران پرداخته شده است. نتایج حاصل از هر سه مدل بیانگر عدم تعادل شبکه شهری استان مازندران است و فاصله جمعیتی 4 شهر اول(ساری، بابل، آمل، قائمشهر) با شهر پنجم( بهشهر) و دیگر شهرهای استان فاحش می باشد. وجود این چهار شهر که با هم تشکیل یک مگالاپولیس منطقه ای را داده اند و تعداد زیادی شهرهای بسیار کوچک و روستا- شهرها که اختلاف جمعیتی بسیاری میان آنها است باعث عدم تعادل شبکه شهری استان مازندران شده است.
کلید واژگان :شبکه شهری، توزیع جمعیت، استان مازندران، رتبه اندازه،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک